Bright Side of Bosnia
De eerste week van November 2019 reisde ik samen met mijn broer door Bosnië. Niet alleen om antwoorden te zoeken op mijn vragen maar ook om te genieten van het land. In 2018 lukte het niet goed om van het land te genieten, maar was ik vooral bezig met verwerken van wat ik in 1994/1995 mee had gemaakt.
http://thebrightsideofbosnia.blogspot.com/2019/11/the-bright-side-of-bosnia.html
Op de dag dat ik vorig jaar met mijn zoon naar Srebrenica reed, hadden we die ochtend nog een ontmoeting met een aantal “ war dogs “ op een terras in Visoko. Toen ze hoorde dat we naar Srebrenica gingen was het gesprek gelijk dood, ze mompelden iets van dat de klus nog niet klaar was en eigenlijk nog afgemaakt moest worden ofzo. Met een baksteen in mijn buik reed ik toen bij Kladanj Servisch gebied in, net of het nog oorlog was voelde het. Ik heb nog wel ff zitten twijfelen of ik wel verder moest rijden maar heb het toch gedaan.
Het hele gebied in Oost Bosnië ademde toen (en eigenlijk is dat nog steeds wel zo maar voelt het veel minder heftig) voor mij nog steeds oorlog uit, gezien de Servische monumenten in Kravica, de landbouwloods al daar waar meer dan 1000 Moslim mannen en jongens zijn vermoord en er nog bij ligt als op het moment van de slachting, de memorial centre in Potocari voor de Moslim slachtoffers etc. Daar hebben we toen rondgelopen, dat deed heel veel, maar ik had het gevoel dat iedereen naar mij keek vooral in Srebrenica en Bratunac, dat voelde nogal (onterecht natuurlijk) onveilig. We hebben daarna nog rondje gereden in Srebrenica en toen was ik er echt wel ff klaar mee. Die avond zaten we een in een hotel in Divic, vlakbij Zvornik. Daar kon ik even afstand nemen. We hebben daarna nog Tuzla, Jajici,Lukavac, Santici, Busovaca, Sarajevo en Mostar bezocht.
Het bijzondere was dat ik vorige week dit gevoel eigenlijk niet echt meer had, net of ik in de periode tussen de 2 trips een deel van mijn last ben kwijtgeraakt. We hebben bij een vriend van mij gelogeerd die in de bergen boven Srebrenica woont, midden tussen de bossen en de weilanden. Hoewel achter zijn huis de mijnenvelden beginnen omdat hij exact op de grens woont van de voormalige gevechtslinies, voelde het daar heel vredig. Tijdens onze laatste reis hebben we heel veel mensen ontmoet die van verschillende kanten het conflict hebben meegemaakt. Dan blijkt het in sommige gebieden toch lastig om samen te leven door de zware last van de geschiedenis. Echter we hebben ook van het land proberen te genieten en dat is goed gelukt. Daarom wil ik ook met jullie delen dat Bosnië een prachtig land is. Hierbij wat foto’s van de “bright side of Bosnia”.
http://thebrightsideofbosnia.blogspot.com/2019/11/the-bright-side-of-bosnia.html
